Ernesto'nun Dağları

Aytekin Yılmaz, Ernesto’nun Dağları’nda bir kahramanlık destanı ile devrimci şiddetin sonuçlarını sorgularken tabuları sarsmakta ve “ölerek değil, yaşayarak mücadele” fikri üzerine düşündürmektedir.

Romanın kahramanlarından Kenda’nın “Hiçbir davayı uğruna ölecek kadar sevmiyorum, ama yaşamı savunan davaların içinde olmak istiyorum” sözü bu sorgulamanın özünü yansıtır.

Aytekin Yılmaz’ın hapishane yıllarında geliştirdiği yüzleşme çabası bu romanında cesur ve kapsamlı biçimde kendini göstermektedir.

Che Guevara gibi tüm dünyada bir tabu olan figürü roman kahramanı yaparak hem onun efsanesini hem de gerilla savaşlarının gerçek yüzünü masaya yatırmaktadır.

Ernesto’nun Dağları’nda, evrensel, ideolojik bir tartışma içinde kendini bulan karakterler, okuru devrimci şiddetin romantize edilmesine karşı bir iç yolculuğa çıkarmaktadır.

Aytekin Yılmaz’ın romanı, hayatla ölüm arasındaki mesafenin kısa olduğu, dava uğruna ölmenin kutsandığı bu coğrafyada bir isyan çığlığı, ölümlere karşı bir davet mektubu...

“Uzaktaki Ernesto Che Guevara’yı yere göğe sığdıramayanlar, kendi içlerindeki Ernesto’ları öldürdüler.”